Week 2 en 3: Stage tandarts en binnenland
Door: Pascale/Esmee
Blijf op de hoogte en volg Esmee en Pascale
30 Maart 2012 | Suriname, Paramaribo
BIND US TOGETHER LORD, BIND US TOGETHER LORG, BIND US TOGETHER WITH LOVE...... (uitleg volgt later)
Vorige week zijn we begonnen aan onze stage bij tandarts Terborg. We waren het weekend voor de stage met hem dus naar het Brokopondemeer geweest en toen hij ons bij huis afzette zondags vroeg hij ons, kunnen jullie de weg morgen vinden? Wij volmondig JAA dat is niet moeilijk! Wij maandag vol goede moed op de fiets, straat uit: check! T-splitsing: huh? was er ook een t - splitsing? nouja dan maar rechts af. Check! Rotonde recht door: check! Texaco aan je rechter hand: uhhhh na een half uur fietsen nog geen texaco?? Toch maar eens vragen bij een ander tankstation, antwoord: sorry mevrouw hier zit geen texaco in de buurt... Ohh hhmm dan klopt er iets niet.. Dus wij de tandarts bellen dat we in de kalium straat stonden, zijn eerste reactie: Ohh dames You're way out!!! Nou een taxi laten komen en daar maar achteraan gefietst! Wat een ellende in het drukke verkeer met 28 graden en nog een half uur te gaan. Uiteindelijk netjes bij de tandarts afgezet maar wel 3 kwartier te laat. Het scheelt dat ze hier niet zo moeilijk zijn en we gewoon lekker mochten bij komen onder de airco met een glas ranja met ijs.
Maandag en dinsdag hebben we bij de tandarts stage gelopen. Wat we in die 2 dagen al gezien hebben is ongelooflijk, mensen van 19 die ongeveer alle tanden die ze hebben verrot hebben en tot het tandvlees afgebroken! Wel echt interessant voor ons maar toch ook wel erg triest hoe de (mond)gezondheid van de mensen hier is.
Woensdag zijn we met ons project over diabetes met de mondhygiënist bezig geweest. Donderdag hadden we de teach in voor onze binnenlandstage die we van zondag 25 t/m donderdag 29 maart hebben gehad, maar daar vertel ik straks wat meer over. Vrijdag hebben we weer stage gelopen bij de tandarts en heeft hij ons wat handige spulletjes meegegeven voor onze week in het binnenland, zoals een zaklamp, poetsmodel, grote tandenborstel, poster en dat soort dingen, dus erg handig!
Vrijdag avond zijn we met onze buurmeisjes uiteten geweest, was erg gezellig en lekker!
Zondagochtend was het dan zo ver, vertrekken naar het binnenland, naar Jaw Jaw, een plaatsje in het midden van Suriname, links naast het Brokopondomeer. We gingen samen met +- 80 studenten en docenten van het CPI (soort PABO hier in Suriname) en nog 8 Belgische stagiaires.
We moesten om 7 uur verzamelen bij de school. Dus wij zo braaf als we zijn, 5 voor 7 aanwezig op de school. Het viel ons mee dat we niet de eersten waren. We zijn op het schoolplein gaan zitten en toen begon het wachten. Half 8, 8 uur, half 9 (we konden eindelijk beginnen met inpakken van de bagage), 9 uur (er komen nog mensen aankakken, 2 uur na afspraak), half 10 JA eindelijk tijd om te vertrekken, uiteraard naar dat de ochtendzegening zich had voltrokken. Het was nog niet zo makkelijk om de mensen in de busjes te verdelen dus het was een groot gezoek om een plaats te vinden. Uit eindelijk hadden Esmée en ik de eer om op een klapstoeltje te zitten (erg fijn voor 3 uur). Na een uurtje reizen was de eerste sanitaire stop. De eerste helft van de bus moest plassen dus Esmée en ik moesten uitstappen, aangezien wij midden in het gangpad zaten. Toen eindelijk deze helft weer in de bus zat, bedacht de andere helft dat ze toch ook nog wel moesten plassen. Dus hup Esmée en ik die bus weer uit, 2e helft naar de W.C. Na ongeveer een half uur sanitaire stop reden we verder. We zijn daarna nog een keer gestopt en dit ging eigenlijk exact hetzelfde. Na 3 uur rijden (inmiddels half 2) en een houten reet kwamen we aan in Atjoni een klein plaatsje waar we op de boot zouden stappen. Hier moest alle bagage uitgeladen worden en vervolgens in de boot geladen worden. NOU je wilt niet weten hoe moeilijk dit was.. Er kwam toch geen schot in, mensen die niet hielpen etc. Toen naar erg lang wachten konden we om half 6!!! vertrekken naar Jaw Jaw. De boot tocht was overigens wel lekker verkoelend. Na een half uurtje varen waren we in Jaw Jaw, ik moet zeggen wat een paradijs! De natuur is daar zo geweldig!
Aangekomen aan vaste land kon het uitladen beginnen, dit ging gelukkig wel wat sneller dan het inladen eerder deze dag.
We zijn snel naar de huisjes gelopen en hebben een kamer gedeeld met een Belgisch meisje Charlotte.
Het was een 2 persoonskamer dus moesten nog een extra klamboe voor Charlotte boven haar bed hangen. Dit was nog een hoop geknooi maar nadat Esmée al door mijn bed gezakt was is het toch gelukt + het bed weer gemaakt.
We waren erg moe dus wilden rond half 10 naar bed gaan. Ik heb even een paar keer moeten gillen voor dat ik in mn bed lag, aangezien er erg veel vleermuizen door de kamer vliegen IEHHH..
Wil ik heerlijk in mijn bedje gaan liggen, hoor ik een raar geluid, dus ik ga op mijn kussensloop liggen, DRIJFNAT! Kijk ik omhoog, komt er allemaal 'water'(dat hoop ik tenminste en daar wil ik verder ook niet overnadenken) van de bovenverdieping lopen (houtenhuisjes). Erg fijn, dus kon meteen andersom gaan liggen met m'n voeten in de plas water. Voordat ik zover was, ben ik onder het draaien met mn kont door mn bed gezakt. Toen was ik er al meteen helemaal klaar mee!! Gelukkig konden Esmée en Charlotte er smakelijk om lachen en kon ik de humor er ook wel van inzien.
Maandag ochtend hadden wij het geluk dat we Corvée hadden. Dat betekend opstaan om 5 uur. Hoe moeilijk het ook was om er uit te komen, het is ons gelukt en stonden om half 6 paraat. Helaas was niet iedereen zo fanatiek en konden we met zn 5en 180 broodjes snijden en beleggen. Het ging uiteindelijk wel snel, we waren na 1,5 uur klaar.
's Ochtends stage gelopen bij de basisschool op Jaw Jaw zelf, dit was wel leuk maar de kinderen praten in het binnenland erg slecht NL. Dus we hadden het idee dat onze voorlichting niet overkwam, dat is voor ons erg moeilijk omdat je dan geen interactie hebt en de les dus erg lastig is. Na de stage kwamen we om half 1 weer bij het kamp aan. We dachten we gaan maar niet zwemmen want we gaan om 1 uur eten. (Ja toen waren we nog naïef om te denken dat we daadwerkelijk om 1 uur zouden eten). Wij samen met de Belgen om 1 uur aan tafel binnen. Toen begon het wachten weer. 1 uur, half 2, 2 uur, half 3, 3 uur, half 4 en jawel daar kwam zowaar het middageten binnen. Iedereen had super honger na het laatste broodje om 7 uur! Dus lekker gegeten midden op de dag. Toen hebben we lekker even gebaad (want we mochten niet zwemmen ivm de stroomversnelling).
'S avonds zijn we even op bed gaan liggen om te wachten op het avondeten. Deze kwam alleen niet! De bakker had het brood niet geleverd en dat betekende geen avond eten. Dus met een lege maag naar bed.
Dinsdag zijn we naar Kajapati (10 min. varen van Jaw Jaw) geweest om daar voorlichting te geven. Dit ging eigenlijk het zelfde als de vorige dag. We hadden echt het idee dat de kinderen het niet snapten en als de docent het vertaalde kregen nog steeds helemaal geen antwoord op onze vragen. Dus we waren er wel een beetje klaar mee. We hebben toen met een docent overlegt dat we woensdag naar Nieuw Aurora zouden gaan om daar naar de Medische Zending te lopen en te vragen of we daar mochten kijken.
Zo gezegd zo gedaan. Woensdag ochtend vertellen wij tegen de directrice van de basisschool dat we geen voorlichting komen geven maar dat we bij de Medische Zending gaan kijken. Er wordt een leerling aangewezen om ons te brengen dus wij lopen daar heen. Blijkt het Hart en Vaat ziekten dag te zijn en er is geen plaats voor ons. Erg jammer, maar niets aan te doen. We liepen het gebouw uit en toen hoorden we iets onze naam roepen. Het was de zon en hij vroeg of we even bij hem kwamen zitten. (Hihi) dus we zaten erg lekker in de zon, komen de docenten van het CPI bij de Medische Zending kijken. Ze hebben ons zien zitten in het gras maar zijn vervolgens terug gelopen naar de school. Een half uur later worden we door een leerling op gehaald met de aankondiging: De docenten kunnen jullie niet vinden dus willen jullie met mij mee komen? Dus wij meegelopen, kregen we toch even de wind van voren. Waar we mee bezig zijn, en dat we ons niet beter moeten voelen dan de andere stagiaires en dat we moeten werken etc. Noujaa om een lang verhaal kort te maken, wij konden die ochtend geen voorlichting geven en hadden niets meegenomen, dus zouden anders als nog in de school moeten wachten tot de dag om was omdat we niet alleen terug konden. Uiteindelijk hebben we hier veel gezeur om gehad, maar wij volgen tenslotte ons eigen programma daar en zijn daar vrijwillig, dus als wij vinden dat het geen nut heeft wat we aan het doen zijn, dan is het al snel klaar.
Later die dag nog een gesprek gehad met de leidinggevende student (autoritaire man, wat hij zelf ook zegt) die ons niet uit laat praten. Dus was een eenzijdig gesprek. Wel zijn we overeengekomen dat wij donderdag ochtend thuis mochten blijven omdat ze dan alleen cadeautjes uitzouden delen op hun eigen school, dus voor ons geen zin had omdat we bij verschillende scholen waren geweest.
Woensdagavond was de afsluit avond en moest iedere klas een toneelstukje of dansje of iets dergelijks doen. Tijdens het oefenen kwamen 2 belgische meisjes naar de docenten, en wat blijkt nu, ze mochten van de andere dames (surinamers) niet mee doen in het groepje omdat ze persé een surinaams liedje wilden doen en de belgen kenden deze natuurlijk niet. Dus die zijn boos weggelopen omdat ze niet mee mochten doen.
Wij deden met ons groepje een of ander dansje (kan me de naam niet meer herinneren) maar dat was wel leuk!
Het is te veel om helemaal te vertellen wat er die avond is gebeurt maar het is in iedergeval uit de hand gelopen omdat het surinaamse groepje waar de 2 belgen in zaten de belgen helemaal in de zeik hebben gezet met een toneelstukje. Dus allemaal huilende belgen etc. Het was dus erg gezellig. Ook tijdens de terugweg zijn er een aantal dingen gebeurt die nergens opslaan en super kinderachtig zijn van de surinaamse studenten maargoed we houden de eer aan ons zelf.
Maar we waren het wel met elkaar eens: DIT NOOIT WEER!!!
De ervaring was leuk, en dan vooral de mooie omgeving en de natuur, maar die mensen.......
En om nog even terug te komen op de eerste zin van dit verslag. Dit nummer werd smorgen gezongen in de ochtendzegening en blijft in je hoofd hangen. Ook werd dit nummer gezongen door de godsdienst docente woensdagavond tijdens het gezeur tussen de belgen/NL en de surinamers. Wij vonden het wel erg grappig dat ze dit zo in één keer begon te zingen! (Misschien moest je er bij zijn haha)
Nu is het donderdagavond en zijn we al weer even thuis na het grote avontuur. We zijn blij dat we deze mooie plek hebben mogen zien, maar hadden dit graag in een ander gezelschap gedaan.
Morgen gaan we lekker zwemmen met de belgen! Ze gaan helaas zaterdag al naar huis! Jammer maar jaa!
Dit was het verhaal van de afgelopen 2 dagen. Kort maar krachtig ;)! En tot de volgende keer!
Dikke kus
Esmée en Pascale
PS: we zijn hier al weer 3 weken, niet normaal hoe snel de tijd gaat...
Vorige week zijn we begonnen aan onze stage bij tandarts Terborg. We waren het weekend voor de stage met hem dus naar het Brokopondemeer geweest en toen hij ons bij huis afzette zondags vroeg hij ons, kunnen jullie de weg morgen vinden? Wij volmondig JAA dat is niet moeilijk! Wij maandag vol goede moed op de fiets, straat uit: check! T-splitsing: huh? was er ook een t - splitsing? nouja dan maar rechts af. Check! Rotonde recht door: check! Texaco aan je rechter hand: uhhhh na een half uur fietsen nog geen texaco?? Toch maar eens vragen bij een ander tankstation, antwoord: sorry mevrouw hier zit geen texaco in de buurt... Ohh hhmm dan klopt er iets niet.. Dus wij de tandarts bellen dat we in de kalium straat stonden, zijn eerste reactie: Ohh dames You're way out!!! Nou een taxi laten komen en daar maar achteraan gefietst! Wat een ellende in het drukke verkeer met 28 graden en nog een half uur te gaan. Uiteindelijk netjes bij de tandarts afgezet maar wel 3 kwartier te laat. Het scheelt dat ze hier niet zo moeilijk zijn en we gewoon lekker mochten bij komen onder de airco met een glas ranja met ijs.
Maandag en dinsdag hebben we bij de tandarts stage gelopen. Wat we in die 2 dagen al gezien hebben is ongelooflijk, mensen van 19 die ongeveer alle tanden die ze hebben verrot hebben en tot het tandvlees afgebroken! Wel echt interessant voor ons maar toch ook wel erg triest hoe de (mond)gezondheid van de mensen hier is.
Woensdag zijn we met ons project over diabetes met de mondhygiënist bezig geweest. Donderdag hadden we de teach in voor onze binnenlandstage die we van zondag 25 t/m donderdag 29 maart hebben gehad, maar daar vertel ik straks wat meer over. Vrijdag hebben we weer stage gelopen bij de tandarts en heeft hij ons wat handige spulletjes meegegeven voor onze week in het binnenland, zoals een zaklamp, poetsmodel, grote tandenborstel, poster en dat soort dingen, dus erg handig!
Vrijdag avond zijn we met onze buurmeisjes uiteten geweest, was erg gezellig en lekker!
Zondagochtend was het dan zo ver, vertrekken naar het binnenland, naar Jaw Jaw, een plaatsje in het midden van Suriname, links naast het Brokopondomeer. We gingen samen met +- 80 studenten en docenten van het CPI (soort PABO hier in Suriname) en nog 8 Belgische stagiaires.
We moesten om 7 uur verzamelen bij de school. Dus wij zo braaf als we zijn, 5 voor 7 aanwezig op de school. Het viel ons mee dat we niet de eersten waren. We zijn op het schoolplein gaan zitten en toen begon het wachten. Half 8, 8 uur, half 9 (we konden eindelijk beginnen met inpakken van de bagage), 9 uur (er komen nog mensen aankakken, 2 uur na afspraak), half 10 JA eindelijk tijd om te vertrekken, uiteraard naar dat de ochtendzegening zich had voltrokken. Het was nog niet zo makkelijk om de mensen in de busjes te verdelen dus het was een groot gezoek om een plaats te vinden. Uit eindelijk hadden Esmée en ik de eer om op een klapstoeltje te zitten (erg fijn voor 3 uur). Na een uurtje reizen was de eerste sanitaire stop. De eerste helft van de bus moest plassen dus Esmée en ik moesten uitstappen, aangezien wij midden in het gangpad zaten. Toen eindelijk deze helft weer in de bus zat, bedacht de andere helft dat ze toch ook nog wel moesten plassen. Dus hup Esmée en ik die bus weer uit, 2e helft naar de W.C. Na ongeveer een half uur sanitaire stop reden we verder. We zijn daarna nog een keer gestopt en dit ging eigenlijk exact hetzelfde. Na 3 uur rijden (inmiddels half 2) en een houten reet kwamen we aan in Atjoni een klein plaatsje waar we op de boot zouden stappen. Hier moest alle bagage uitgeladen worden en vervolgens in de boot geladen worden. NOU je wilt niet weten hoe moeilijk dit was.. Er kwam toch geen schot in, mensen die niet hielpen etc. Toen naar erg lang wachten konden we om half 6!!! vertrekken naar Jaw Jaw. De boot tocht was overigens wel lekker verkoelend. Na een half uurtje varen waren we in Jaw Jaw, ik moet zeggen wat een paradijs! De natuur is daar zo geweldig!
Aangekomen aan vaste land kon het uitladen beginnen, dit ging gelukkig wel wat sneller dan het inladen eerder deze dag.
We zijn snel naar de huisjes gelopen en hebben een kamer gedeeld met een Belgisch meisje Charlotte.
Het was een 2 persoonskamer dus moesten nog een extra klamboe voor Charlotte boven haar bed hangen. Dit was nog een hoop geknooi maar nadat Esmée al door mijn bed gezakt was is het toch gelukt + het bed weer gemaakt.
We waren erg moe dus wilden rond half 10 naar bed gaan. Ik heb even een paar keer moeten gillen voor dat ik in mn bed lag, aangezien er erg veel vleermuizen door de kamer vliegen IEHHH..
Wil ik heerlijk in mijn bedje gaan liggen, hoor ik een raar geluid, dus ik ga op mijn kussensloop liggen, DRIJFNAT! Kijk ik omhoog, komt er allemaal 'water'(dat hoop ik tenminste en daar wil ik verder ook niet overnadenken) van de bovenverdieping lopen (houtenhuisjes). Erg fijn, dus kon meteen andersom gaan liggen met m'n voeten in de plas water. Voordat ik zover was, ben ik onder het draaien met mn kont door mn bed gezakt. Toen was ik er al meteen helemaal klaar mee!! Gelukkig konden Esmée en Charlotte er smakelijk om lachen en kon ik de humor er ook wel van inzien.
Maandag ochtend hadden wij het geluk dat we Corvée hadden. Dat betekend opstaan om 5 uur. Hoe moeilijk het ook was om er uit te komen, het is ons gelukt en stonden om half 6 paraat. Helaas was niet iedereen zo fanatiek en konden we met zn 5en 180 broodjes snijden en beleggen. Het ging uiteindelijk wel snel, we waren na 1,5 uur klaar.
's Ochtends stage gelopen bij de basisschool op Jaw Jaw zelf, dit was wel leuk maar de kinderen praten in het binnenland erg slecht NL. Dus we hadden het idee dat onze voorlichting niet overkwam, dat is voor ons erg moeilijk omdat je dan geen interactie hebt en de les dus erg lastig is. Na de stage kwamen we om half 1 weer bij het kamp aan. We dachten we gaan maar niet zwemmen want we gaan om 1 uur eten. (Ja toen waren we nog naïef om te denken dat we daadwerkelijk om 1 uur zouden eten). Wij samen met de Belgen om 1 uur aan tafel binnen. Toen begon het wachten weer. 1 uur, half 2, 2 uur, half 3, 3 uur, half 4 en jawel daar kwam zowaar het middageten binnen. Iedereen had super honger na het laatste broodje om 7 uur! Dus lekker gegeten midden op de dag. Toen hebben we lekker even gebaad (want we mochten niet zwemmen ivm de stroomversnelling).
'S avonds zijn we even op bed gaan liggen om te wachten op het avondeten. Deze kwam alleen niet! De bakker had het brood niet geleverd en dat betekende geen avond eten. Dus met een lege maag naar bed.
Dinsdag zijn we naar Kajapati (10 min. varen van Jaw Jaw) geweest om daar voorlichting te geven. Dit ging eigenlijk het zelfde als de vorige dag. We hadden echt het idee dat de kinderen het niet snapten en als de docent het vertaalde kregen nog steeds helemaal geen antwoord op onze vragen. Dus we waren er wel een beetje klaar mee. We hebben toen met een docent overlegt dat we woensdag naar Nieuw Aurora zouden gaan om daar naar de Medische Zending te lopen en te vragen of we daar mochten kijken.
Zo gezegd zo gedaan. Woensdag ochtend vertellen wij tegen de directrice van de basisschool dat we geen voorlichting komen geven maar dat we bij de Medische Zending gaan kijken. Er wordt een leerling aangewezen om ons te brengen dus wij lopen daar heen. Blijkt het Hart en Vaat ziekten dag te zijn en er is geen plaats voor ons. Erg jammer, maar niets aan te doen. We liepen het gebouw uit en toen hoorden we iets onze naam roepen. Het was de zon en hij vroeg of we even bij hem kwamen zitten. (Hihi) dus we zaten erg lekker in de zon, komen de docenten van het CPI bij de Medische Zending kijken. Ze hebben ons zien zitten in het gras maar zijn vervolgens terug gelopen naar de school. Een half uur later worden we door een leerling op gehaald met de aankondiging: De docenten kunnen jullie niet vinden dus willen jullie met mij mee komen? Dus wij meegelopen, kregen we toch even de wind van voren. Waar we mee bezig zijn, en dat we ons niet beter moeten voelen dan de andere stagiaires en dat we moeten werken etc. Noujaa om een lang verhaal kort te maken, wij konden die ochtend geen voorlichting geven en hadden niets meegenomen, dus zouden anders als nog in de school moeten wachten tot de dag om was omdat we niet alleen terug konden. Uiteindelijk hebben we hier veel gezeur om gehad, maar wij volgen tenslotte ons eigen programma daar en zijn daar vrijwillig, dus als wij vinden dat het geen nut heeft wat we aan het doen zijn, dan is het al snel klaar.
Later die dag nog een gesprek gehad met de leidinggevende student (autoritaire man, wat hij zelf ook zegt) die ons niet uit laat praten. Dus was een eenzijdig gesprek. Wel zijn we overeengekomen dat wij donderdag ochtend thuis mochten blijven omdat ze dan alleen cadeautjes uitzouden delen op hun eigen school, dus voor ons geen zin had omdat we bij verschillende scholen waren geweest.
Woensdagavond was de afsluit avond en moest iedere klas een toneelstukje of dansje of iets dergelijks doen. Tijdens het oefenen kwamen 2 belgische meisjes naar de docenten, en wat blijkt nu, ze mochten van de andere dames (surinamers) niet mee doen in het groepje omdat ze persé een surinaams liedje wilden doen en de belgen kenden deze natuurlijk niet. Dus die zijn boos weggelopen omdat ze niet mee mochten doen.
Wij deden met ons groepje een of ander dansje (kan me de naam niet meer herinneren) maar dat was wel leuk!
Het is te veel om helemaal te vertellen wat er die avond is gebeurt maar het is in iedergeval uit de hand gelopen omdat het surinaamse groepje waar de 2 belgen in zaten de belgen helemaal in de zeik hebben gezet met een toneelstukje. Dus allemaal huilende belgen etc. Het was dus erg gezellig. Ook tijdens de terugweg zijn er een aantal dingen gebeurt die nergens opslaan en super kinderachtig zijn van de surinaamse studenten maargoed we houden de eer aan ons zelf.
Maar we waren het wel met elkaar eens: DIT NOOIT WEER!!!
De ervaring was leuk, en dan vooral de mooie omgeving en de natuur, maar die mensen.......
En om nog even terug te komen op de eerste zin van dit verslag. Dit nummer werd smorgen gezongen in de ochtendzegening en blijft in je hoofd hangen. Ook werd dit nummer gezongen door de godsdienst docente woensdagavond tijdens het gezeur tussen de belgen/NL en de surinamers. Wij vonden het wel erg grappig dat ze dit zo in één keer begon te zingen! (Misschien moest je er bij zijn haha)
Nu is het donderdagavond en zijn we al weer even thuis na het grote avontuur. We zijn blij dat we deze mooie plek hebben mogen zien, maar hadden dit graag in een ander gezelschap gedaan.
Morgen gaan we lekker zwemmen met de belgen! Ze gaan helaas zaterdag al naar huis! Jammer maar jaa!
Dit was het verhaal van de afgelopen 2 dagen. Kort maar krachtig ;)! En tot de volgende keer!
Dikke kus
Esmée en Pascale
PS: we zijn hier al weer 3 weken, niet normaal hoe snel de tijd gaat...
-
30 Maart 2012 - 04:45
Maureen:
lekker geregeld allemaal of niet hahahha
doe het kalm aan en ga je volgen hier
succes!!! x -
30 Maart 2012 - 09:19
Kietje:
wauw wat een verhaal hahaha ja die surinamers.....lekker laten gaan en heerlijk genieten van de natuur etc goed gedaan meiden! in ieder geval werk genoeg te doen met al die paro/anug patienten...hahah
ben benieuwd naar het volgend avontuur!
xxx kietje!!! -
30 Maart 2012 - 09:56
Rob En Yvonne:
Tjonge jonge wat een verhaal.
Maar goed dat je zo laat wat heb gegeten anders had je nog meer honger gehad s àvonds.Maar een mooi verhaal kan niet wachten op de volgende.
Groetjes en veel liefs Pa en Ma
P.S Even voor de westerlingen onder ons.
Dit was nog een hoop geknooi.
Betekend: Dit was een hoop gedoe.
-
30 Maart 2012 - 09:58
Lucinda:
Hee pascale! Jeetje wat een verhaal zeg haha, erg leuk om te lezen en om zo een beetje op de hoogte te blijven :) Je maakt van alles mee lees ik al, vast een hele mooie ervaring!! Nou geniet nog heel erg daar samen, en veel succes en plezier :) en ik lees het volgende verslag wel weer haha. Liefs Lucinda. -
30 Maart 2012 - 10:08
Kris:
Dames!!
pfff wat een week hebben jullie weer gehad zeg..... idd geen leuke mensen. In plaats dat ze blij zijn dat jullie nog willen helpen enzo....
en wel een beetje trage mensen hoor, was echt gek geworden als iedereen zo laat kwam en liet te treuzelen haha.
maar iig weer genoeg ervaring op gedaan en leuke dingen gezien ;).
fijn weekend!! liefx -
30 Maart 2012 - 14:55
Jacqueline:
Heee,
Wat maken jullie veel mee zeg! Wel irri dat ze daar vaak te laat komen, zit ook wel in die cultuur toch?....
En jeetje zeg vleermuizen in dat huisje? Gelukkig dat je de klamboe maar hebt! Haha. Nou pas..veel plezier de komende tijd, leuk om te lezen wat jullie mee maken..
Veel liefs jacq. -
30 Maart 2012 - 15:44
Karlijn:
zoo wat een verhalen zeg haha! leuk om te lezen dan weten we ook wat daar allemaal gebeurd!!:d geniet er van meiden en succes natuurlijk!! liefssxxx -
30 Maart 2012 - 16:01
Manon:
Hi meiden,
Wat een verhaal, leuk om te lezen, soms minder leuk voor jullie! Wat hebben jullie veel meegemaakt! Foto's??
Nu lekker weekend! Wat staat er volgende week op de planning?
Jullie zijn er alweer 3 weken, time flies! Veel succes en geniet van alle dingen, dit vergeet je nooit meer van je leven
xx -
30 Maart 2012 - 16:26
Yvonne:
hallo lieve pascale en esmee
wat een geweldig verslag, voor jullie was het allemaal wat minder maar voor ons erg leuk om te lezen. en jullie weten nu indergeval dat tijd in suriname heel anders is als bij ons. nou op naar het volgende verhaal. dikke kus voor jullie allebei -
30 Maart 2012 - 18:20
Ineke:
Meiden, wat een land:-))!
Minder voor jullie maar bij het lezen heb ik constant in een deuk van het lachen gelegen, sorry!Leuk verteld dit scheelt ook!
En verder ach doe maar drie stapjes terug dan ben je nog op tijd:-)
Keep strong en ik kijk uit naar het volgende verslag!
Fijn weekend!
Ineke -
30 Maart 2012 - 18:35
'oom' Jan:
Pascal, Esmée - wat een verhaal ! Hoe jullie in die vreemde en soms rare en enge wereld mooi jezelf blijven, met die Twentse nuchterheid : petje af, diepe buiging !
En ook mooi verteld, 't lukt zo echt om op verre afstand mee te leven. Dit vergeten jullie en wij nooit weer.
En nou moet ik als een haas naar tante Ien want die heeft zuurstofgebrek van 't lachen bij 't lezen van dit verslag, dat óók zo veel humor heeft...Dat begon ongeveer bij de klapstoeltjes geloof ik....
Geniet, haal eruit wat er in zit ! Ben nu al benieuwd naar 't volgende verslag !
-
31 Maart 2012 - 09:13
Marieke:
Geweldig!!! Had er graag bij willen zijn om allé ruzies te zien en te horen!! Jullie maken wat mee hé meiden. Het wordt steeds leuker,althans voor ons (de lezers) voor jullie misschien wat minder.
Zit al weer vol spanning af te wachten op jullie volgend verhaal. Het is net een soap hé ?geniet lekker van jullie week-end -
02 April 2012 - 10:36
Nathalie:
Was inderdaad te lang om op facebook te vertellen ;)!
Wat een ervaring...
Wel ideaal dat daar niet zo op de tijd wordt gelet, hahahah!
Leuke/mooie foto's!
Liefsss
-
09 April 2012 - 08:16
Jet:
Hey dames,
Wat heerlijk om jullie verhalen te lezen! Het is één groot avontuur.
Wat vliegt de tijd! Geniet er nog lekker van, dan zal ik wel genieten van jullie verhalen!!!
groetjes, Jet en een dikke poot van Jumbo -
09 April 2012 - 14:23
Naomi:
Wel leuk om te lezen nadat je iets had verteld via Skype! Een goede manier om meteen de cultuur daar te leren kennen, ook de taalbarrière, enz. Leuke fotos ook! Op naar het volgend avontuur! -
11 April 2012 - 19:48
Ans Van Reyswoud:
Hoi Pascale,
Wat een ervaringen!! wel even anders dan evaring Wezep en Wendhorst, haha. Leuk om jullie zo te volgen en beeld te krijgen hoe het in Suriname toegaat. Veel succes en geniet samen !
Groetjes aan Esmee , liefs Ans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
